Ervaringen van pleegouder Angelique - blog 1

Angelique woont samen met haar man en drie kinderen en is werkzaam als directeur. Ze is deeltijdpleegouder bij Enver: één keer in de twee weken zorgen Angelique en haar man in het weekend voor een pleegkind. In een reeks blogs schrijft Angelique vanaf vandaag wekelijks over haar ervaringen met pleegzorg.  

Waarom pleegouder worden? Ja, waarom eigenlijk?! ‘In Nederland verblijven ca. 23.000 kinderen en jongeren in een pleeggezin’. De aantallen duizelen mij. Waarom zou je het jezelf ‘lastig’ maken met (weekend) pleegzorg? Veel mensen hebben een druk gezinsleven, werk, sportclubjes et cetera. Er zijn 100 dingen op te noemen die er ALLEMAAL zijn. Genoeg redenen te bedenken om er niet aan te beginnen. Toch…?

Dat woordje ‘toch’ blijft hangen en wil ik niet accepteren. Ik vind het niet eerlijk voor de kinderen die het niet zo getroffen hebben. Natuurlijk is pleegzorg niet iets wat je er even bij doet. De overtuiging dat ieder kind recht heeft op een veilige, sociale omgeving, laat ons niet los. In wat voor omgeving staat je wiegje, in welk land ben je geboren, zijn je ouders fysiek en mentaal in goede gezondheid om je op te voeden? 

Sommige kinderen hebben geluk, en sommigen hebben pech. Zo simpel is het. Kinderen hebben baat bij, maar kunnen ook last hebben van hun ouders. Ondanks dat de liefde voor elkaar heel groot is. Wat als de last van een ouder op een kind toeneemt, maar het sociale vangnet er niet is? Het is erg fijn als een grootouder of bezorgde tante een oogje in het zeil houdt, maar soms zijn die er niet. 

Ik kijk naar onze eigen kinderen. Alle drie kerngezond, een lekkere kop erop, en wat zijn we gezegend met elkaar. En natuurlijk kan ik ze af en toe ook best achter het behang plakken. Eerlijk is eerlijk. Maar dat is een gevalletje anders, en kun je –denk ik- alleen roepen als je beseft dat je het zo fijn hebt met elkaar. 

Persoonlijk verhaal
Mijn moeder was 16 jaar toen ze ontdekte dat ze zwanger was. Ze was in shock! Haar eigen vader en moeder gaven niet de ondersteuning die zij nodig had, en bepaalden dat ze –zwanger en al– ergens anders moest gaan worden. Ze was een schande voor haar familie. 

Ik vind het knap wat ze heeft gedaan! In overtreffende trap. Het was niet makkelijk, dat heb ik als kind gemerkt zonder dat ik er woorden aan kon geven, maar samen met mijn vader volbrachten zij hun missie. In mijn volwassen jaren ben ik me steeds meer gaan realiseren, allereerst hoe knap dit is, maar ten tweede hoe dit zonder support van familie anders had kunnen lopen. 

Supportrol
De grote steun en toeverlaat in mijn leven, een persoon die er altijd is geweest, was mijn oma. Zij ‘bemoeide’ zich met de opvoeding, had een voorbeeldfunctie en deed leuke dingen met ons. En ondertussen streek ze de schone was weg. Zij bracht routine in ons gezinsbestaan. Steevast op zondag op bezoek bij oma, genieten van haar eigengemaakte soep. Een dame met pit, levenservaring, en een tomeloze energie. Er werden truitjes gebreid. Zegeltjes gespaard voor een leuk familie-uitje. Zelfs mijn haar werd ‘gekapt’ (scheef, dat was minder! 😉) om geld voor de kapper te besparen. Met interesse werd een schoolrapport bestudeerd én beloond. En zo kan ik wel doorgaan. 

Het had anders kunnen lopen, heel anders. Tienermoeders zonder ondersteuning van ouders. Ik lees het regelmatig. Een sociaal netwerk om een gezin heen is van groot belang. En dat is echt niet vanzelfsprekend. 

Worsteling: kan ik wat bijdragen?
We hebben geworsteld met de vraag hoe we kunnen bijdragen aan pleegzorg en wat past bij ons gezin. Heeft weekendpleegzorg zin? Of is onze bijdrage een druppel op een gloeiende plaat? Veel nadenken, praten met gelijkgestemden, inlezen en ervaringen uitwisselen, volgde. Maar ook een punt zetten en het ‘diepe’ inspringen.  

Samen met drie andere koppels, onder leiding van pleegzorgbegeleiders en ervaren pleegouders, startten wij de cursus ‘pleegouders’ bij Enver. Een opmerking van een zeer ervaren pleegmoeder is ons bijgebleven: “Het staat buiten kijf dat je een kindje graag wilt helpen. Maar sta je open om jezelf te ontwikkelen?” 

Benieuwd naar meer? Dit was de intro van een reeks blogs die we gaan plaatsen. Leuk als je mij wilt volgen.

Warme groet! 
Angelique de Vogel