Ervaringen van pleegouder Angelique - blog 3

Blog 3 – Onze weg naar een match met een pleegkind

Angelique woont samen met haar man en drie kinderen en is werkzaam als directeur. Ze is deeltijdpleegouder bij Enver: één keer in de twee weken zorgen Angelique en haar man in het weekend voor een pleegkind. In een reeks blogs schrijft Angelique wekelijks over haar ervaringen met pleegzorg.  

Om pleegouder te worden bij Enver is het volgen van de Basistraining (voor voltijdpleegzorg) of de Deeltijdtraining (voor deeltijdpleegzorg) verplicht. Ik kan de training iedereen aanbevelen. Ook als het resultaat van de training is dat blijkt dat een pleegouderrol (op dit moment) niet bij je past. Tijdens de training komen er meerdere perspectieven en rollen in de wereld van pleegzorg aan bod. Naast het delen van theorie, is er beeldmateriaal, oefen je met diverse praktijksituaties en is er een ervaren pleegouder aanwezig waaraan je je vragen kunt stellen. Hierdoor wordt een bredere context geschetst. Dat maakt de combinatie van leren en inzichten opdoen heel fijn. 

Biologische ouder(s) van een pleegkind
Het staat buiten kijf dat ons doel is om een kind te helpen. Maar, in alle eerlijkheid, hadden wij weinig nagedacht over de rol van biologische ouders. De kunst is om NIET te oordelen over biologische ouders. Hoe pijnlijk een situatie ook is en hoeveel ellende kinderen er soms van meekrijgen. 

Geen enkele ouder heeft de intentie er een pestzooi van te maken. De loyaliteit van kinderen naar hun ouder(s) is enorm groot. Het (ver)oordelen van de biologische ouders is daarom vernietigend en vertraagt de ontwikkeling van een kind. 

Als je weekendopvang biedt heb je regelmatig contact met de biologische ouder(s) van een pleegkind. Het is goed om te beseffen dat je zowel het kind als de ouder(s) helpt. Ouders die even hun batterij kunnen opladen, om doordeweeks hun ouderrol weer te vervullen. Het is dus een veel bredere hulp die je kunt bieden dan dat ik van tevoren had gedacht.  

De screening om pleegouder te kunnen worden
Door middel van gesprekken en interviews zijn wij gescreend, en heeft Enver onze Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) opgevraagd. Een VOG is een verklaring waaruit blijkt dat je verleden geen bezwaar is voor het vervullen van een specifieke taak of functie in de samenleving, bijvoorbeeld voor pleegzorg. Enver doet de screening van pleegouders heel uitgebreid en dat vind ik veel vertrouwen wekken. Tijdens het afnemen van de interviews komen vragen naar voren als: wat is je motivatie en omschrijf je jeugd. Eigenlijk de vraag: wie ben je ten diepste, zonder werk, zonder partner. Even diep graven bij jezelf is hiervoor niet verkeerd. Na de screening volgt een rapport met het advies of je –op dit moment- wel of niet geschikt bent om pleegouder te worden. Het is mogelijk dat je situatie instabiel is (bijvoorbeeld omdat je momenteel in een scheiding zit, of door een andere levensveranderende situatie gaat) en dat een andere fase in je leven misschien beter past bij de wens een pleegkind te willen en kunnen helpen. 

Terug naar onze screening
Training – Check ✓
VOG – Check ✓
Positief advies - ✓
Vanaf nu zijn we ‘goedgekeurde aspirant-pleegouders’. 

En dan komt echt het allermoeilijkste! Namelijk een profiel opstellen om een match met een pleegkind mogelijk te maken. Dit voelt als een soort ‘cafetaria model’, waarbij je uit dingen kunt kiezen. Ik vond dit persoonlijk heel heftig. En toch, wees realistisch, en veroordeel jezelf niet. Je hart is groot om een kind te willen helpen, maar een kind heeft er niks aan als de slagingskans in een pleeggezin klein is. 

Onze eigen kinderen zijn op het moment dat we ons profiel opstellen 6, 9 en 11 jaar. Het advies is om 2 leeftijdsjaren afstand te bewaren tussen je pleegkind en je eigen kind(eren) en de oudste van je gezin niet te laten concurreren met het pleegkind, zodat zij eigen ervaringen kunnen opdoen. Wij krijgen mee dat pleegkinderen regelmatig –door allerlei omstandigheden- 2 jaar achterlopen in hun ontwikkeling. Allemaal zaken om rekening mee te houden. En toch voelt het als enorme discriminatie en afwijzing naar pleegkinderen die niet in ons ‘plaatje’ passen. 

Mijn man heeft een belangrijke rol gespeeld in het opstellen van een profiel. Hij kon heel zuiver en reëel blijven. Niets zo erg als een pleegkind willen helpen, maar dat het niet ‘matcht’, terwijl je dit had kunnen voorkomen. Vooral dat laatste wil ik niet op mijn geweten hebben en drukt zwaar op mijn verantwoordelijkheidsgevoel. Een pleegkind dat (opnieuw) een afwijzing krijgt, en naar z’n tweede of derde pleeggezin gaat… Onzichtbare schrammen op de ziel, die er nog eens bijkomen. Nee, dit wil je niet! Natuurlijk weet je het nooit zeker, maar je doet er met elkaar zo veel mogelijk aan om een succesvolle plaatsing te realiseren.  

Onze begeleidster vraagt me: “Hoe drink je je koffie Angelique”? Ik zeg: “Ik drink geen koffie, enkel thee”. Mijn man roept: “Ik wel hoor”! Zoals een goed cafetaria model beaamt: ‘I like coffee, but only small sizes…’. We kunnen gerust ademhalen na deze intensieve middag. Een profielschets van ons pleegkind in spé is een feit. 

“Jullie zijn een goede combi”, hoor ik onze begeleidster bemoedigend en trots zeggen. Dat geeft vertrouwen voor het vervolg van ons matchingstraject!

Ik schrijf de komende tijd een reeks blogs. Leuk als je me volgt. 

Warme groet!
Angelique de Vogel

Bron afbeelding: carogift.nl.