Ervaringen van pleegouder Angelique - blog 9

Kapot moe

Angelique woont samen met haar man en drie kinderen en is werkzaam als directeur. Ze is deeltijdpleegouder bij Enver: één keer in de twee weken zorgen Angelique en haar man in het weekend voor een pleegkind. In een reeks blogs schrijft Angelique wekelijks over haar ervaringen met pleegzorg.

Het is vrijdagavond. Vaste prik halen we onze pleegdochter op. Ze is niet helemaal lekker, zegt haar moeder bij de overdracht. Eenmaal bij ons thuis, tillen we haar op. Ze is te vermoeid om naar de badkamer te lopen. Normaliter maakt ze met iedereen contact, is ze gezellig aanwezig, en zoekt aansluiting bij de andere drie kinderen. Vanavond niet. Ze is gewoon niet lekker. Ze is zo sterk, maar vandaag broos. Het tandenpoetsen lukt nog net. 

We gooien onze plannen van de volgende dag om. Martin gaat naar de hockey en voetbal van de kinderen. Ik blijf met onze pleegdochter thuis, rustig aan. Het zal een beddagje worden. Eraan overgeven. Het vaste programma laten we voor nu los.

Een kind dat ziek is -iedere ouder zal het herkennen- daar slaap je op. Ook als pleegouder, want je voelt je heel verantwoordelijk voor het kind van iemand anders. Ze ligt in haar kamertje, op dezelfde etage als onze slaapkamer. Ik luister naar haar ademhaling. Ze voelt stik warm aan. Geef haar nog een beetje water. Ze slaapt weer door. 

Om 7 uur vrolijk gezang vanuit haar kamertje. Geen woord te verstaan van het ‘Engelse gebrabbel’, maar het klinkt heerlijk. Daarna voluit Marco Borsato: “hoeeeee mooooooiiiii kan het leven zijn, tis maar hoe je kijkt…..” Achter haar bureautje zingt ze uit volle borst, terwijl ze knutselt. Even later onder onze slaapkamerdeur geschoven, twee mooie harten voor ons beiden. 

Ik ben verrast te zien dat haar lichaampje zich zo snel kan herstellen. We zetten haar in bad, en ze neuriet verder. En vraagt: ‘wanneer gaan we naar de hockey?’

’s Middags stort ze weer even in. Lekker rustig aan op de bank. Dekentje over haar heen. Kind, wat ben jij sterk. 

Ik schrijf de komende tijd een reeks blogs. Leuk als je me volgt. 
Warme groet!

Angelique de Vogel