Ervaringen van pleegouder Angelique – blog 7

Opbouw

Angelique woont samen met haar man en drie kinderen en is werkzaam als directeur. Ze is deeltijdpleegouder bij Enver: één keer in de twee weken zorgen Angelique en haar man in het weekend voor een pleegkind. In een reeks blogs schrijft Angelique wekelijks over haar ervaringen met pleegzorg.

We bouwen de weekenden met onze pleegdochter op en geven ons allemaal ruimte om aan elkaar te wennen. Logischerwijs –zoals veel (pleeg)kinderen- is ze op zoek naar haar plekje in het gezin. Ik geef haar het vertrouwen en de bescherming die ik mijn eigen kinderen ook zou geven. Ik vind dit ook fijn haar te geven. 

Wennen aan een nieuw (pleeg)gezin is niet niks. Een gezin met andere gewoontes en gebruiken, een andere ‘gezinscultuur’, zelfs een afwijkende gezinsgeur. Een geur die ‘opvalt’, omdat het niet jouw ‘nestgeur’ is. 

Pleegkinderen laten meestal in het begin voorbeeldig gedrag zien. Maar naarmate een kind langer in een (weekend)pleeggezin is, is het voorbeeldgedrag lastiger vol te houden. Vergelijk het maar met verkering. De eerste tijd laat je het beste van jezelf zien, maar naar verloop van tijd ontkom je er niet aan ook kanten te laten zien van jezelf die misschien minder rooskleurig aanvoelen. Dit is ook wie je bent. Eigenlijk is het juist een groot compliment en iets positiefs, omdat iemand zich genoeg op z’n gemak voelt om zijn of haar totale ik te laten zien. 

We brengen structuur aan in de weekenden om het zo voorspelbaar mogelijk te laten verlopen voor onze pleegdochter. Ontbijten aan tafel, met elkaar naar de voetbal of hockey. Een eigen drankje kiezen in de sportkantine. ’s Middags lekker thuis tutten, een mooie puzzel leggen, knutselen en een film. We doen een leuke gezinsactiviteit en ter afsluiting een borrelplankje. Ons pleegkind past zich heel goed aan. Dat vind ik erg knap van haar. 

Met ons gezin ontbijten, lunchen en dineren we altijd aan tafel. Ook hier is structuur: een vaste plek aan tafel. Naast dat je een thuisgevoel wilt geven, krijg je ook impulsen mee die leerzaam zijn voor onze kinderen. Dit levert interessante gesprekken op. Als we onze pleegdochter op zondagavond thuis hebben gebracht, doen we steevast op de maandagen met onze eigen kinderen een korte evaluatie. Vragen als “wat vond je ervan?”. En "noem de positieve gebeurtenissen en de minder positieve gebeurtenissen van het weekend". De evaluaties helpen enorm om te zien hoe de vlag ervoor staat, hoe je eigen kind in z’n vel zit, en om eventuele persoonlijke worstelingen te horen. 

Ook complimenteren wij onze kinderen regelmatig hoe ze zelfstandig tot een oplossing zijn gekomen. Een nieuw gezinslid uit een ander gezin, is allereerst voor het pleegkind hard werken en wennen, maar ook voor je eigen kinderen. Soms komen de ongeschreven ‘gezinsregels’ onder druk te staan, omdat soms een situatie beter opgelost kan worden door van de gezinsregels af te wijken. Dat kan voor je eigen kinderen soms best lastig zijn. 

Vandaag is een dagje naar De Kievit gepland. Dit is een grote openluchtspeeltuin, waar menig kinderhart sneller van gaat kloppen. Op een picknickkleedje zitten we heerlijk met z’n allen op het grasveld. Alle ruimte en vrijheid voor ieder kind om te doen en laten wat hij of zij wil. Naast de complimenten van ons aan onze kinderen, volgen er nu ook complimenten over en weer tussen onze kinderen en pleegdochter. Misschien zijn dit zelfs de meest waardevolle complimenten: van kind tot kind, in plaats vanuit een volwassene. We zijn inmiddels steeds meer aan elkaar gewend en ineens realiseer ik het me. Dit is waar we het voor doen: een kindje helpen en iets kunnen bijdragen aan zijn of haar leven.

Ik schrijf de komende tijd een reeks blogs. Leuk als je me volgt. 

Warme groet!
Angelique de Vogel